Περί ξένων επιτρόπων.

Μήπως οι αγανακτισμένοι πρέπει να υποδεχτούν μετά βαΐων τους Γερμανούς εφοριακούς και τους άλλους συμβούλους και επιτρόπους; Μήπως να πάνε να τους εγκαταστήσουν αυτοί;

Μήπως τα τόσο γενικά για ‘εθνική κυριαρχία’ και ‘ηθική’ είναι για να μην κάνουμε αυτό που είναι η δουλειά μας; Έχει σημασία αν ο άλλος είναι ‘δικός μας’, ομόφυλος, ομόθρησκος; Ή αυτό που μετράει είναι  αν κάνει σοβαρά και ευσυνείδητα τη δουλειά του.

Δεν ξέρω πόσο πατριωτικά και ηθικά έδρασε ο κάθε κρατικός λειτουργός ή ο κάθε υπουργός στο πόστο του.

 Καλύτερα ξένος να μας ελέγχει, παρά λαμόγια και λαϊκιστές, δεξιοί ή αριστεροί, πολιτικοί ή συνδικαλιστές, να μην κάνουν τίποτε ή να κάνουν ότι τους βολεύει με κυρίαρχο κριτήριο την επανεκλογή τους.

Άλλωστε αυτό είναι ένα από τα κυριότερα επιχειρήματα που δεν πρέπει να γυρίσουμε στη δραχμή:

θα φύγουν οι ξένοι και θα μείνουμε έρμαιο των συμφερόντων του κάθε Έλληνα πολιτικού και του κάθε γραφειοκράτη!

Σταθάκηδες – Καλλέργηδες

Το 1620 ήρθαν στη Μάνη, κυνηγημένοι από Τούρκους, κρητικοί επαναστάτες από αρχοντική γενιά και έφτιαξαν τον οικισμό Γωνέα πάνω από τον Κότρωνα. Ήταν ο Δημήτρης Καλλέργης με τον αδερφό του Σιγούντο και το γιό του Γιώργη. Έκτοτε σκόρπισε το σόι σε Κοφινάδες, Χρηστάκους, Μπακογιάννηδες, Σταθάκηδες κτλ. Κάποιοι απόγονοι από αυτά τα σόγια, έψαξαν την ιστορία, συνέστησαν σύλλογο και διαδίδουν την συμπαθητική αυτή ιστορία.

Δεν ξέρω αν όλοι οι Σταθάκηδες στην περιοχή έλκουν την καταγωγή από Καλλέργηδες --από πατέρα σε πατέρα εννοείται. Δυστυχώς αυτή η πατριαρχική κοινωνία ξεχνάει ότι το μισό είμαστε από την πλευρά της μητέρας!

Επίσης με την ανάμιξη από γενιά σε γενιά είναι τόσο το μπέρδεμα που όλοι είμαστε μακρινοί συγγενείς. Άσε που όπως λέει η βιολογία και τα ίδια τα γονίδια αλλάζουν πριν κληρονομηθούν. Οπότε ούτε μισό-μισό δεν είμαστε από τους γονείς, αλλά σε ένα μέρος είναι και η τύχη. Δεν ξέρω αν ένα τεστ DNA μπορεί να πιστοποιήσει με ακρίβεια τους τέσσερεις παππούδες μου, πολύ περισσότερο τους 8 προπάππους, τους 16… και πάει λέγοντας. Σίγουρα δεν μπορεί να προσδιορίσει εθνικότητα.

Αυτό όσον αφορά τα γονίδια, γιατί μετά έρχεται το περιβάλλον και η κουλτούρα. Είναι ωραίο λοιπόν και έχει ρόλο παιδευτικό να νιώθουμε συγγένεια με ανθρώπους σπουδαίους, ευγενείς και επαναστάτες. Αρκεί αυτά να τα καλλιεργούμε μέσα μας, σαν πνευματικές αξίες, και όχι σε συμπλέγματα ανωτερότητας και μισαλλοδοξίες.

Ας ξεφύγουμε λιγάκι από το γονιδιακό και γαλαζοαίματες κληρονομιές. Είναι σίγουρο ότι ο καθένας έχει ρίζες από παλιούς άρχοντες και βασιλιάδες  –είχαν και προνόμια σε όλες τις παρθένες πανάθεμά τους. Ή από ένδοξους προγόνους –που μπορεί να μην ξέρουμε γιατί ήταν ένδοξοι, αλλά τους επικαλούμαστε σαν εξιλέωση και το μέσον μας για τα δικά μας αμαρτήματα.

Αγαπώ την Κρήτη και τη μουσική της, είμαι υπερήφανος που είμαι ‘Έλληνας. Αλλά επίσης θα ήμουν υπερήφανος αν τύχαινε να μεγαλώσω Τούρκος ή Ιταλός ή Βεδουίνος.

Χαρά μου να έχω, ανάμεσα σε τόσους παππούδες και το Δημήτρη ή το Σιγούντο Καλλέργη. Η αναδίφηση στην ιστορία και την ανθρώπινη περιπέτεια είναι συναρπαστική, η ταύτιση σε κάποιες περιπτώσεις, η συναδέλφωση με μακρινά ξαδέρφια, ευεργετική και μου αρέσει. Αν είναι λοιπόν έτσι , με μέτρο και χωρίς να μειώνουμε τους άλλους, τότε είμαι μέσα.